وقتی به فهرست پربیننده‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای پس از انقلاب نگاه می‌کنیم، متوجه می‌شویم که بیشتر آن‌ها در دسته بازی‌ها قرار می‌گیرند. فیلم هایی با موضوع اصلی ساده و بدون پیچش های زیاد داستان خود را به شیوه ای ساده و سرراست روایت می کنند و جوک در فیلمنامه آنها گنجانده شده است. بعد از نگارش و برنامه ریزی به برنامه ریزی بازیگرانی می رسیم که نقش زیادی در موفقیت این پروژه ها داشتند. گاهی باعث می شود مخاطب متوجه ترکیبی که به نظر می رسد موفق بوده و گاهی اتفاقی نیفتاده که بخشی از آن کم توجهی به برخی جزئیات است و بخشی دیگر به دلیل بی مسئولیتی مردم ایران است. علاقه هموطنانمان به سینمای طنز، تولیدکنندگان زیادی را در این مسیر ترغیب کرده و سالانه بخش قابل توجهی از تولیدات سینمایی ایران را در آن قرار داده است.

از سال 1393 که اینترنت کشورمان زیرساخت خوب و قوی پیدا کرد و تعداد ورودی های آن در کشور افزایش یافت، اولین پلتفرم ملی کار خود را آغاز کرد و بر اساس روند آزمون و خطا به ارزیابی مشکلات و رفع مشکلات موجود پرداخت. آنهایی که یکی دیگر از چالش های پلتفرم برای جذب مخاطب، گنجاندن برنامه های سینمایی در اینترنت است، زیرا از یک سو بخشی از حجم خالص خود را به دانلود یا تماشای سرویس های مورد علاقه خود در اینترنت اختصاص می دهند، از سوی دیگر باید هزینه پرداخت کنند. اشتراک ماهانه، حتی اگر کم باشد. سوالی که برای بخشی از جامعه قابل هضم نیست و پایه ضعیف اقتصادی آنها را تحت فشار قرار می دهد. به همین دلیل و برای جلب نظر مثبت بسیاری از بینندگان که معمولاً از طرفداران پر و پا قرص فیلم های کمدی هستند، شبکه خانگی رنگ فیلم را نشان می دهد و قسمت بزرگی را که سیستم تولید می کند پشتیبانی می کند. زیرا مخاطب تضمینی دارند و ریسک سرمایه گذاری را کاهش می دهند. خوب، بد، جلف: رادیواکتیو به کارگردانی محسن چگینی، ایران 3 به کارگردانی بهمن گودرزی، نیسان آبی به کارگردانی منوچهر هادی، آنتن به کارگردانی سید ابراهیم عامریان، شعبده باز به کارگردانی مسعود اطیابی، روزی روزی مریخ و به کارگردانی پیمان قاسمخانی و محسن. چگینی. ، هیولا و دراکولا دو پروژه مهران مدیری، دور از خانه به کارگردانی مجید صالحی، آفتاب پرست به کارگردانی برزو نیک نژاد و سیاه چله ساخته حسین نمازی از جمله این پروژه ها هستند که در ژانرهای مختلف تفاوت فیلم را شامل می شوند. از کمدی های محاوره ای و پسا پژوهشی مهران مدیری و پیمان قاسم خانی گرفته تا کمدی های محاوره ای در نیسان آبی و ساخت ایران 3 کاملاً در مرکز آن قرار می گیرد. پس از فیلمنامه که یک اغراق معمولی در ژانر کمدی است، به گروه بازیگران می رسیم که در آن کلیشه ها در مرکز صحنه قرار می گیرند و بازیگران مشهور اغلب از فرکانس و تکرار استفاده می کنند. نوعی اصلاح با هدف بازگرداندن سرمایه و جلوگیری از فساد در انتخاب بازیگران. پیمان قاسم خانی در نقش خوب، بد، جل، نویسنده سبک F، همین روند سینمایی را دنبال کرد و زمینه ساخت فیلم خود را بر اساس دو شخصیت اصلی پژمان جمشیدی و سام درخشانی فراهم کرد. دلیل موفقیت این سریال پدر گواردیولا نیز همین است.

منبع: https://blogs.brighton.ac.uk/educationalcontent/making-the-audience-laugh-a-mission-for-platforms/